~αθέατο~

Εντός ψυχής και εκτός μυαλού με ανέμους ταξιδεύω,

σε αιθέρες ξένους, μυστικούς το όνομα μου ψάχνω,

στα πέρατα της σκέψης μου, μην είσαι σε γυρεύω,
να δεις πως είναι όταν ζω εδώ χωρίς να υπάρχω.

 

Φυσάω τις στάχτες που άφησε μια νιότη ξεχασμένη,

συλλέγοντας μικρές στιγμές στα χέρια να στις δώσω,

μα όλα θολώνουν και απορώ στο τέλος τι απομένει,

το νόμισμα του ταξιδιού ποιο να ΄ναι να πληρώσω.

 

Αντιλαλούν τα λόγια μας και η ηχώ με σαγηνεύει,

πλάθω ζωές αληθινές με ένα άρωμα μοιραίο,

της λήθης μνήμες ξεγελούν και ο αχός με ταξιδεύει,

με στέλνει να ‘ρθω να σε βρω, σαν την φωτιά να καίω.

Σε αθέατη κι απόκρυφη μεριά εκεί που όλα ησυχάζουν,

ματώνουν δάκρυα στην καρδιά, τα αγγίζω και πονάω,

τραντάζουν εκατέρωθεν τα μέσα μας και σπάζουν,

πέφτουν στο πάτωμα με ορμή, μα σου χαμογελάω.

...είναι κάποιες φορές που απλά τα πράγματα συμβαίνουν, που δεν μπορείς να ξέρεις αλλά θέλεις να γνωρίζεις, που ίσως να μάθεις μα ίσως και όχι, που μπορεί να σε πληγώσουν ή μπορεί να να σου δώσουν δύναμη, που ίσως να πρέπει να τα ψάξεις ή ίσως να πρέπει να τα αφήσεις, που...