Το γράμμα

Πάω πίσω στο χρόνο πολλά χρόνια πριν..
...είμαστε όλοι παιδάκια στην αυλή του Δημοτικού σχολείου μας. Στέλνεις τον κολλητό σου να μου δώσει ένα γράμμα και να μου πει ότι θέλεις να τα "πιάσουμε". Ντρέπομαι, κοκκινίζω, δεν ξέρω από τέτοια, τι να κάνω?? Σκίζω το γράμμα και το πετάω στον κάλαθο. Είσαι ένας πολύ καλός μου φίλος αλλά δεν σ' αγαπάω έτσι. Δεν λες τίποτα, το αφήνουμε, είμαστε παιδάκια έτσι και αλλιώς και πάμε να παίξουμε όλοι μαζί κυνηγητό. Χαμόγελα, γέλια, χαρές και τα χρόνια περνούν...
...λίγο πιο μεγάλοι και πού και πού σκέφτομαι, τι να μου έγραφες άραγε μέσα σε εκείνο το γράμμα? Ωστόσο είμαστε πολύ καλοί φίλοι, όλοι μαζί μια μεγάλη παρέα από τα παιδικά μας χρόνια συνεχίζουμε και μπαίνουμε στην εφηβεία. Κάπου εκεί ερωτεύεστε με μια πολύ καλή φίλη και χαίρομαι τόσο πολύ που σας βλέπω χαρούμενους, άλλοι ερωτεύονται άλλους, άλλοι τα βρίσκουν, άλλοι χωρίζουν και σίγουρα έχουμε όλοι όλους στις καρδιές μας...
...κάπου εδώ σας αφήνω. Πάω για σπουδές. Αλήθεια τι μου έγραψες τότε μέσα σε εκείνο το γράμμα? Περνάνε τα χρόνια, πάω και έρχομαι, σας βλέπω όλους πιο αραιά. Με ρωτάτε πως περνάω εκεί. Είμαι η μόνη που λείπω. Μα πάντα είστε μέσα στην καρδιά μου...
...ο χρόνος μας προσπερνάει όλους αλύπητα. Έχετε αλλάξει ζωές οι πιο πολλοί, σας βλέπω χαίρομαι! Μα κάπου εδώ στα τριάντα χρόνια μας και κάτι, απόγευμα παραμονής 2010 αποφάσισες να φύγεις για πάντα και να μη με αφήσεις ποτέ να μάθω...φίλε μου καλέ..τι μου έγραψες σε εκείνο το γράμμα?? Δεν θα μάθω ποτέ...
...καλό σου ταξίδι φίλε μου..να προσέχεις και να μας προσέχεις από ψηλά.
Σ'αγαπώ πολύ!