Προσεχώς

Πάνω σε μια στιγμή αδυναμίας το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε σένα. Όλη την ώρα ήσουν δίπλα μου, σε έβαλα επιτηδες εκεί αλλά δεν σε πρόσεξα. Με κοίταξες, πώς να το πω...επιβλητικά? Σχεδόν σαν να μου θύμωνες αλλά και πάλι όχι. Με συμπόνοια, όχι. Παρηγορητικά..δεν θα το λεγα. Αν μιλούσες θα μου έλεγες: "Παιδί μου σάλεψες? Η δύναμη είναι μέσα σου, το ξέρεις, μην τη χάνεις, μην τη χαραμίζεις, κράτα την, δούλεψέ την, πλάσε την και χρησιμοποίησε την. Εμένα περίμενες να στο πω?"

Εσύ μπορείς να μου μιλήσεις, αλλά δεν μπορώ να ακούσω, δεν έχω καθαρή καρδιά. Ας ήμουν ο "Τρελλογιάννης" για λίγο, για πάντα. Ας σάλευα στ'αλήθεια.

Στρέφω το βλέμμα μου αλλού, σκέφτομαι, κρύβομαι..σου ρίχνω κλεφτές ματιές και κάθε φορά με κοιτάς με τον ίδιο τρόπο, επιβλητικά σχεδόν προστακτικά! Ναι αυτό είναι τελικά.

Εντάξει οι προσταγές εισακούστηκαν και θα εκτελεστούν προσεχώς.