Όλοι στο προαύλιο..Κάπου τριγύρω ήσουν και συ..κοίταξα αλλά δεν σε είδα...ήσουν όμως εκεί. Κάπνιζες αλανιάρικα ένα τσιγάρο, ήσουν σκυμμένος ελαφρώς μπροστά, το βλέμμα σου στραμμένο προς τα κάτω, με το δεξί πόδι ακουμπούσες στον τοίχο, αριστερό χέρι στην τσέπη…κάνει κρύο το ξέρω. Υποθέτω είχες το ύφος… άντε παιδιά να τελειώνουμε να φεύγουμε.. Ανταλλάξαμε όλοι φιλιά, κτυπήματα στην πλάτη, τα νέα μας, ματιές..όχι, όχι, δεν είπε κανείς τίποτα...ήμασταν προσεκτικοί. Πάμε παρακάτω? Να τελειώνουμε, έχουμε να πιούμε και έναν καφέ.
Μαζευτήκαμε όλοι ξανά…δεν μίλησε όμως κανείς, τι να πούμε άλλωστε? Μόνο ματιές βουρκωμένες..δείξε λίγη κατανόηση, είναι φυσιολογικό. Χμμ, πόσα πιο πολλά ξέρεις άραγε τώρα και δεν μπορείς να μας τα πεις..Είναι σχετικά όμορφα όμως εδώ, ησυχία. Αχ πηγαίνετε εσείς! Θα ρθω τελευταία, μπορώ? Ευχαριστώ. Κλεφτές ματιές, τα λέμε άλλη στιγμή, καλύτερα να πηγαίνω.
Πάλι όλοι εδώ, το ξέρω κουράστηκες και μεις λίγο, έλα ο καφές σου..θα κρυώσει. Εεε πειράζει αν φύγω? Να ξαφνικά δεν αισθάνομαι πολύ καλά, μικρή αδιαθεσία, θα περάσει, μην ανησυχείς. Φίλε μου καλέ χρωστάς καφέ..φιλιά, τα λέμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου