Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

Να (μην) καταλάβω


Ανάμεσα στο πριν και στο μετά.
Με τρύπια λόγια και δυο ζωγραφιές.

~ας συνεχίσω κάτι παλιό, μπας και ποτέ καταλάβω~
Το πώς τρέφεσαι με πόνο, παραλόγως τον θρέφεις και συντηρείστε και οι δυο.

~ας συνεχίσω ~ξανά~ κάτι παλιό, μπας και ποτέ καταλάβω~
Τα βουρκωμένα σου μάτια στο αντάμωμα των λέξεων.
Τις εικόνες που ξέχασες και γυρνάνε πάλι εδώ.
Την απορία στο θλιμμένο σου προσωπάκι.

~ας το τελειώσω εδώ και ας μην καταλάβω ποτέ~
Που οι χιλιάδες είναι κανένας και εσύ το μηδέν.
Την κρυμμένη χαρά σου στις αθώες στιγμές.



Φρικτά αντηχεί στα αυτιά μου η φωνή από κόρακα στη μέση της μέρας.
Τι να λέει κι αυτός;




2 σχόλια:

Παραμυθία και Ασυμβίβαστη είπε...

αυθόρμητο και αριστουργηματικό

Raindrops είπε...

~Παραμυθία και Ασυμβίβαστη~ Θα έλεγα πολλά, μα μένω στο απλά ευχαριστώ.