ΕνδιάΜεσα

Πώς να το πω...

Ψάχνω τα βλέμματα για να βρω το τίποτα.
Στο Μέσα μου μια μόνιμη αναταραχή.
Η πλάνη εδώ κι εγώ απέξω παρακολουθώ.
Τρελή πορεία, αβέβαιος ο σκοπός.
Αναμαλλιάζοντας το κάθε λεπτό και ο αχός της νύχτας οδηγός.

Χωρίς αύριο, χτες, τώρα και πριν.

Είναι μια στιγμή, εσύ τη ζεις και μέχρι να τη σκεφτείς, έχεις ήδη χαθεί.
Αχ ψυχή μου φαντασμένη τρομαγμένη!

Στους δρόμους που απόμεινες μην ατενίζεις.

Αυτό που σε πνίγει πιες το και αμόλησε το ψέμα που φτιάχνεις και σε τρελαίνει.

Μετά, αν θες, ας πετάξεις.