1001

Νανουρίζεις το ψέμα και ξυπνάει η αλήθεια,

διασκεδάζεις τους φόβους με χιλιάδες παιχνίδια.

Σε ένα ανώγειο κοιμάσαι με σεντόνι παλιό,

ζεις στα όνειρα που ντύνεις, σε σενάριο μελό.

Ταλανίζεις με σκέψεις το μυαλό διαρκώς,

μες στα ανείπωτα κλείνεις χαραμάδες φωτός.

Η ψυχή ένα μπαλόνι που φυσάς να ανεβεί, 

μα μια ανάσα ακόμη, για να σπάσει αρκεί.