Μέρα δοκιμής ορίων και αντοχών. Τι να υπάρχει χειρότερο Θεέ μου από την ανθρώπινη φύση τελικά; Εκεί που τα υπόλοιπα όντα ανταγωνίζονται για επιβίωση, πετυχαίνουν στην πορεία τη συμβίωση και την ισορροπία. Μα ο άνθρωπος κατασπαράζει στο πέρασμα του, χωρίς καν να έχει δόντια κοφτερά. Γιατί η αίγλη της κυριαρχίας του, φαντάζει προνόμιο μεγάλο όταν είναι τόσο μικρός. Κάτι τέτοιες στιγμές δεν μπορώ παρά να νιώθω απλά αποστροφή σε μας. Και αν το απλά τελείωσε, χαίρομαι που το ξέρω.
"...ἢ νὰ βυθομετρούσατε καὶ σεῖς
μὲ μιὰ φουρκέτα τ᾿ ἄδειο σας κεφάλι!"
"Ἀτίθασα μέλῃ, διαφανῆ ροῦχα,
γλοιώδη στόματα ὑποκριτικά,
ἀνυποψίαστα, μηδενικὰ
πλάσματα, καὶ γι᾿ αὐτὸ προνομιοῦχα..."
γλοιώδη στόματα ὑποκριτικά,
ἀνυποψίαστα, μηδενικὰ
πλάσματα, καὶ γι᾿ αὐτὸ προνομιοῦχα..."
Κώστας Καρυωτάκης
Ποιητική συλλογή: "ΕΛΕΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΕΣ (1927)
4 σχόλια:
αποδεδειγμένα, χειρότερο δεν υπάρχει.
αλλά σε πείσμα αυτής της φύσης ας κάνουμε τη διαφορά!
ακόμη κι αν κανείς δεν το καταλάβει, θα το ξέρουμε εμείς!
φιλάκι, καλό μήνα.
Δεν υπάρχει χειρότερο.... Πολύ καλά το περίγραψες!
εισαι καλα?
@SBlues δίκαιο έχεις, πρέπει να κάνουμε τη διαφορά, αλλά είναι απογοητευτικό να το ξέρουμε μόνο εμείς.
@HeatJo Δυστυχώς αποδεικνύεται καθημερινά ότι δεν υπάρχει χειρότερο.. :(
@Neerie no worries το παλεύω. Θυμάσαι την κουβέντα που είχαμε για τα πρωινά? Ξέφυγε.
Δημοσίευση σχολίου